Zgodnie z DIN EN 1993-1:2010-12 [1] , Załącznik BB.1.1, długość wyboczeniowa może być przyjęta w indywidualnym stężeniach pod pewnymi warunkami. Oznacza to, że w tym przypadku można zastosować poszczególne pręty, a nie zbiór prętów ze współczynnikami długości efektywnej określonymi w normie.
Ponieważ podejście to uwzględnia tylko zniszczenie lokalne, konieczne jest przeanalizowanie zniszczenia globalnego całej konstrukcji. W przypadku tego obliczenia zbiór prętów musi posiadać odpowiednią imperfekcję. W zależności od modelu (na przykład wieża) można, po spełnieniu określonych warunków, przeprowadzić obliczenia na pojedynczych prętach lub przeanalizować zbiór prętów pod kątem uszkodzenia od płaszczyzny (kratownica), jak w załączonym przykładzie.